dimarts, 23 d’octubre del 2007

CARPE DIEM

CARPE DIEM de Horacio y Alberto Sánchez..

Alberto, mi amigo y vecino del alma. Alberto........., me ha conminado creo, ha ser mas activo .”Carpe diem”, una frase de nuestro viejo amigo Horacio. En castellano viejo, significa, aprovecha, disfruta el momento. Esto es exactamente lo que trato de hacer, quizá, te refieras a que me cuide un poco del jardín, de nuestro jardín, del césped, de la gardenia, de los pitus porum, del algarrobo .
No querido , que lo rompo, los palmitos de “Garraf, los traje yo
y un conjunto de animales y bestias vegetales que provocan el gozo “de n’Alberto”, no constituyen en este momento mi orden de prioridades. Alberto es un personaje extraordinario. Un andaluz de pura cepa nacido, criado y alimentado en Llavorsí, Lleida, antes del cruce de carreteras, que a la derecha nos conduce a uno de los lugares más maravillosos de Catalunya, es decir del mundo mundial, universal y cósmico.
A mis lectores, no os perdáis venir un día al lugar de nacimiento de Alberto Sánchez Bravo, ni a sus alrededores, Tirvia, Alins , Àreu y podréis andar hasta “La Pica d’Estats”... Increible, no hace falta subir al Anapurna.
Desde allí, podréis luego subir hasta El Monteixo, pero no se os ocurra mirar a la derecha, os podría venir, como a mi me vino, “un vértigo de derechas”.
Pero, yo hablaba de Beto, que es como le llama mi nieto al susodicho Sánchez, consejero espiritual, y liante político. Es la mezcla de un gallego en medio de una escalera y un cura confesando a la Angelina Jolie.
-Dime, hija mía, dime...
Con Alberto, seguro que se lo cuenta todo. Pero sin faltar y sin acto de contrición.
Suerte tiene de su mujer, Paqui la divina por lo de Dios, su apellido. Alberto vuela, su mujer lo agarra y una vez al año nos da de cenar a toda la “colla” choricillos de Castro con un buen vino amontillado, ah... morcilla y flamenquines. Y aquí, que tiene que ver Alberto, profesor en Montgat conmigo y con Horacio. Os dais cuenta, en estos momentos ya no sé si estoy en Castro, en Llavorsí, en Tiana o en medio de una escalera..

1 comentari:

rebaixes ha dit...

Bona nit Carles : Abans no em posava cap bloc en el perfil i no he pensat de buscar el correu, Ja hem contactat. Carpe Diem. A mi de jove m'ensenyaren Fes el que facis.I intento amb precaucions acomplir. Soc autodidacta i granger de paons. 77 anys i això ho porto des de fa sis messos.Si us voleu cansar de llegir tinc a Tinet DEIXALLES, hi han 150 articles d'un politiquet, i aqui ja ho veieu.De tots els blocs hi ha enllaços. / Jo m'ho he fet solet, suant al principi, ara no tant./ Celebraria que la salut es comporti el més bé possible./ jo les cames és el que tinc més dèbil, però vaig fent. ja ens anirem veient. L'avi Anton.